Είναι το πρόσωπο της νευρασθένιας, είναι η κατάρα της λογικής,
αναπνέει ακόμα λόγω ευγένειας, μα πόσο ν’αντέξει άλλο κανείς;

Τι είναι ο έρωτας; Μην είναι ένα γλυκό παραμυθάκι; τα όνειρα; Σε μια κλειστή καρδιά ένα μικρό παραθυράκι; το μίσος; Η εκδίκηση στο πόνο που εγώ νιώθω; η ζωή; Ένα …

έχεις πάρει αυτό το “και καλά” ύφος ν’ ακουστεί το αντίο σου σαν πολύπλοκος γρίφος νομίζεις θα φύγεις και θα γίνω χώμα… μωρό μου έχεις πολλά να μάθεις ακόμα… πήρες …

ανθρώπους βλέπω αγκαλιασμένους, κάτω απ’τον ήλιο, αγάπη λουσμένους, φιλιούνται στα χείλη, ανταλλάσσουν ματιές, απο αηδία νιώθω στο στέρνο σουβλιές σ’αγαπάω της λέει και χαμογελάει στα σύννεφα εκείνη νιώθει πως πετάει …

σε είδα το πρωί – δε φόραγες μασκάρα η μάπα σου ήτανε – σα να τη σέρναν κάρα το βράδυ σε λασπόνερα – πέτρες και κοπριά και ήθελα να φύγω …

Είχε προσπαθήσει να περάσει τους υπαλλήλους της ιδιωτικής ασφάλειας στην είσοδο χωρίς να τους δώσει σημασία. Εκείνοι τον σταμάτησαν και ζήτησαν να δουν τα χαρτιά του. Πονηρός ο βλάχος. Είχε …

Η γλώσσα μου χει βγει όλο το βράδυ. Όλοι οι γιακάδες έχουν φύγει από το γραφείο, έχουν αφήσει τους τελευταιους του γραφείου να τελειώσουν όσα πρέπει να παραδωθούν αύριο ενώ …

Τον βρήκε να μασουλάει έναν κουραμπιέ γεμίζοντας το ροζέ του πουκάμισο με άχνη ζάχαρη. Ήταν στο γραφείο του, ειρωνικά χαμογελαστός όπως πάντα, ο Χαριτωμένος. Ο Μανιακός έσφιξε το κατσαβίδι στη …

Στεκόταν από πάνω του ήρεμος. Γαλήνιος. Ισορροπημένος. Όσο μίσος και μένος τον είχε ποτίσει νωρίτερα, είχαν αμφότερα πλέον εξαντληθεί, μετά τα 42 χτυπήματα που του είχε καταφέρει στο αριστερό μάτι …

There is no excerpt because this is a protected post.