Στεκόταν από πάνω του ήρεμος. Γαλήνιος. Ισορροπημένος.
Όσο μίσος και μένος τον είχε ποτίσει νωρίτερα, είχαν αμφότερα πλέον εξαντληθεί, μετά τα 42 χτυπήματα που του είχε καταφέρει στο αριστερό μάτι με το στραβοκατσάβιδο Torx Νο 4.
Οι συνάδελφοί του είχαν παγώσει στις θέσεις τους. Κανείς δεν τολμούσε να τον πλησιάσει ή να μιλήσει καν. Οι αναπνοές είχαν παύσει. Οι κραυγές τρόμου είχαν δώσει τη θέση τους σε μια νεκροταφειακή ησυχία.
Πρώτη εκείνη έσπασε την ησυχία.
«Είσαι τρελός!!!»
Στο άκουσμα αυτής της κραυγής, ο Αναιδής σηκώθηκε από το γραφείο του με το μαύρο DELL πληκτρολόγιο του στα χέρια. Περπάτησε το μικρό διάδρομο που χωρίζει τα γραφεία-σταυρούς, πέρασε δίπλα από τον Μανιακό με το κατσαβίδι που καμία δεν του έδωσε σημασία, πρόσεξε να μην πατήσει τον Δίμετρο Τάπα που κειτόταν στο πάτωμα σε μια κολλώδη κόκκινη λίμνη αίματος και έφτασε το γραφείο της Σκοτεινής που μόλις είχε ουρλιάξει.
«Είναι τρελός…», ψέλλισε εκείνη λίγο πριν το πληκτρολόγιο την βρει στο κούτελο. Ζαλίστηκε στην καρέκλα της τα ροδάκια της οποίας την τσούλησαν μέχρι το Ζορρό, το διευθυντή του τμήματος.
«Κατσαβίδι!» απαίτησε εκείνος αλλά το μόνο που άκουσε ήταν πνιχτά χτυπήματα κάπου πίσω του. Ο Μανιακός τώρα χτυπούσε τον δικό του προϊστάμενο με έναν λευκό, πλαστικό ανεμιστήρα.
Από τα γραφεία της τηλεφωνικής υποστήριξης σηκώθηκε ο Μάγκας υπάλληλος βάρδιας και περπάτησε μέχρι το γραφείο του Μανιακού. Πήρε το κατσαβίδι που ακόμα έσταζε αίμα και το έδωσε στον τύπο που το είχε ζητήσει. Έπειτα, πήγε πίσω στο γραφείο του και νωχελικά απάντησε στο τηλέφωνο που χτυπούσε.
Το κατσαβίδι καρφώθηκε στο στήθος της. Το μαύρο ύφασμα σκούρυνε με αίμα.
Ο Ζορρό ακριβώς πίσω από το αιμόφυρτο μαυροντυμένο πλάσμα σηκώθηκε απότομα. «ΒΟΗΘΕΙΑ», έσκουξε καθώς ένα ρυάκι σχηματιζόταν ανάμεσα στους προσαγωγούς του, απόδειξη τρόμου. Τον αγνόησαν όλοι, πλήρως, μέχρι που σταμάτησε να σκούζει.
Ένα μαύρο καλώδιο ποντικιού η νέα του γραβάτα.
Ο τύπος με το κατσαβίδι επέστρεψε στο γραφείο του για να διορθώσει κάποια λάθη με τον Exchange Server. Παρατήρησε μάλιστα πως ο Μανιακός, είχε κι αυτός ήδη καθίσει στον υπολογιστή του και κοίταζε τις φωτογραφίες Πρωινής Δροσιάς που του είχαν στείλει πρωί-πρωί από το τμήμα του Ιωάννη του Κοτοπουλοφάγου.
«Ρε συ, αυτός ο γελοίος κατουρήθηκε ρε» και γέλασε με το γνωστό του νευρικό γέλιο. Κανείς άλλος δε γέλασε. Το δικό του γέλιο ξεθύμανε καθώς μια μυρωδιά άσχημη τον ενοχλούσε. «Ο Άμπι είναι πάλι;» ρώτησε.
«Μπα, ο δικός μου εδώ … χέστηκε!» του απάντησε ο Μανιακός ενώ μια σελίδα τον ειδοποιούσε πως δε μπορούσε να μπει στο www.muscletease.com γιατί τον έκοβε το Web Sense.
«Πουτάνα ξανθομπάμπουρα!» φώναξε παίρνοντας το κατσαβίδι ξανά στα χέρια του και περπατώντας προς την εσωτερική σκάλα για τον ημιώροφο.